سرای دل، سرای عشق و کین است
                           در این عالم  غم و شادی چنین است
چه گویم من ز شادی با دلی تنگ
                          که عاشق سوزش قلبش همین است
به شیطانی که در این سرزمین است
                        زکین و غم هذر کن تا کمین است
به عشق خود بگویید با دلی  شاد
                            که ای گیسو بلندان غم در این است
ندای آن یتیمان جمله این است
                          محبت گر نمایی وصف دین  است
چه شد کین تا که عشق شد جانشینش
                                 به روزی غم رود، چون شادی این است
به "خاری" هدیه ای ده بر ضعیفان
                               خداوندا غم نوری دراین گیتی همین است